Twarde drzewo i kilka warstw hartowanej stali. Tak w dużym skrócie prezentuje się siekiera do drewna. Oczywiście bardzo istotne jest nadanie temu narzędziu odpowiednich kątów, osadzenie głowni na trzonku i wyprofilowanie.
Najlepsza siekiera do drewna
Siekiery do drewna mogą różnić się od siebie długością, materiałem, z których zostały wykonane, a także kątem ostrza i kształtem obucha. Pod tym kątem można podzielić ja na kilka rodzajów:
- siekiera rozłupująca – to ciężkie narzędzie, które ma długie stylisko i sporą wagę głowni. Im dłuższy trzonek, tym większa prędkość kątowa podczas uderzenia, co sprawia, że po uderzeniu w cel nie traci się dużo energii. Dzięki swoim właściwościom siekiera rozłupująca służy przede wszystkim do rozbijania dużych kawałków drewna. Uwaga: to narzędzie, w przypadku którego trzeba włożyć sporo siły, dlatego nie nadaje się dla każdego;
- siekiera ciesielska – wyróżnia się dość krótkim trzonkiem. Niektórzy producenci umieszczają na nim charakterystyczne wgłębienie pozwalające na bezpieczne uchwycenie siekiery. Dzięki temu, że to wgłębienie znajduje się blisko ostrza, możliwe jest wykonywanie dość precyzyjnych prac przy drewnie. Niektóre z tych narzędzi mogą mieć szlif dłutowy i spłaszczoną jedną część głowni. Takie cechy pozwalają bardzo dokładnie przyciąć obrabiany materiał. Inna cecha siekiery ciesielskiej – prosta krawędź tnąca – umożliwia równomierne cięcie materiału. Z kolei zwężany nos ostrza pozwala na wykonywanie wcięć i zagłębień. Dzięki dodatkowemu zaczepowi, w który bywają wyposażone siekiery ciesielskie, możemy bez problemu wyciągać gwoździe. Wszystkie te elementy sprawiają, że tego modelu można używać zarówno do prac artystycznych, np. rzeźbienia w drewnie, jak i ciesielskich czy dekarskich;
- siekiera turystyczna – charakteryzuje się niewielką wagą i rozmiarem, a także ergonomicznym kształtem. Najczęściej spotykane na rynku siekiery turystyczne ważą niecały kilogram, a długość ich członka nie przekracza 40–50 centymetrów. Dzięki tym cechom świetnie nadają się do pracy w ogrodzie, na kempingu czy podczas leśnych wędrówek;
- siekiera uniwersalna – łączy w sobie niektóre cechy powyższych modeli, choć nie nadaje się do bardziej wyspecjalizowanych prac. To proste urządzenie do używania w gospodarstwie, ogrodzie oraz w lesie. Nie jest odpowiednia do precyzyjnych zadań, w przypadku których lepiej sięgnąć np. po siekierę ciesielską. Stanowi cięższy od nich model (chociaż nadal lżejszy niż siekiera rozłupująca), przez co nie można używać jej do każdego rodzaju drzewa. Według specjalistów im bardziej miękkie drewno będziemy obrabiać, tym cieńszą i dłuższą krawędź tnącą powinna mieć wykorzystywana siekiera. Jeśli będzie ono twardsze, krawędź tnąca musi być grubsza i krótsza. Najczęściej spotykane modele uniwersalne wyposażone są w trzonek o długości od 70 do 90 centymetrów, a głownia waży od 1 do 2,5 kg;
- siekiera klinowa – charakterystyczny kształt obucha powoduje rozsuwanie drewna na boki, więc nawet jeśli ono nie pęknie, to rozpadnie się pod wpływem wewnętrznych napięć. Klinowy kształt obucha zapobiega zakleszczaniu się w drewnie. Taka budowa umożliwia mocne zagłębianie się w drzewie i odrąbywanie dużych kawałków.
Różne rodzaje siekier
Dzięki swojej niezawodności i uniwersalności siekiera „jest z człowiekiem” od tysięcy lat, jednak wbrew pozorom nie stanowi idealnego narzędzia. Najsłabszym konstrukcyjnie miejscem jest osadzenie toporzyska na głowni. Wystarczy, że dobierzemy niewłaściwe kliny lub okażą się one nietrwałe, a głowica prawdopodobnie się obluzuje. Może się to okazać niebezpieczne dla użytkownika i uszkodzić narzędzie. Przy konstruowaniu siekiery należy wziąć pod uwagę, że drewno, z którego wykonany jest trzonek, wchłania wilgoci i oddaje ją. Krótko mówiąc, pracuje. To oznacza, że trzeba zwrócić szczególną uwagę na jakość drewna, z którego zrobiono ten element. Na pewno powinno się je dodatkowo zabezpieczyć np. pokostem. Bardzo dobre drewno do wykonania trwałego trzonka stanowi drewno jesionu. Ma ono długie i elastyczne włókna, jest wytrzymałe i odporne. Najmniej polecane rozwiązanie w tym przypadku to drewno bukowe. Wybierając odpowiedni materiał, warto przede wszystkim zwrócić uwagę na przebieg ułożenia słojów, a także na to, by oś ostrza i styliska się pokrywały. Będziemy mieli wówczas gwarancję, że trzonek nie pęknie przy uderzeniu w drzewo. Alternatywą dla drewnianych modeli mogą być siekiery wykonane z kompozytów hybrydowych. Ich wadę stanowi fakt, że w tym przypadku jest dużo większe przenoszenie drgań niż w przypadku trzonka kompozytowego. Plusem trzonka drewnianego może być też to, że kiedy zostanie uszkodzony, łatwo wymienić go na nowy. Jeśli uszkodzeniu ulegnie kompozyt, wówczas do wymiany nadaje się całe narzędzie.
